Bij een jaarwisseling wordt iedereen een beetje filosofisch of melancholiek. Er wordt op tv uitgebreid aandacht besteed aan wat er allemaal in het aflopende jaar gebeurd is en er worden naarstig goede voornemens gemaakt.
Om te beginnen: ik doe niet aan goede voornemens. Wat een onzin om dat in januari te doen. Meestal sneuvelen goede voornemens al op 2 of 3 januari, so what’s the point?
Het jaar 2023 sloten we een beetje verdrietig af; twee dagen voor Kerstmis namen we definitief afscheid van mijn moeder. We mochten wel even verdrietig zijn, maar niet te lang, zei ze op een van haar laatste dagen. Haar leven was voltooid. Evengoed zullen we haar heel erg missen. Ze was een van mijn trouwste fans en proeflezer van het eerste uur. O, wat was ze blij en trots toen de drukproef van mijn eerste boek met de post kwam! Binnen tien minuten stond ze met rollator aan de deur.
Het nieuwe jaar brengt veel veranderingen. Allereerst gaan Henk en ik met pensioen. Meer dan veertig jaar werken is lang genoeg. Ik hoop nu eindelijk genoeg tijd te hebben om veel te schrijven en ja, ook meer aan marketing en promotie te doen. Ik heb net een boek gekocht over dit onderwerp.
Ik heb wél goede voornemens gemaakt voor na mijn pensionering: meer bewegen iedere dag, een vast tijdstip om te schrijven (niet meer de halve avond achter de laptop zitten).
Ik ga een schrijfkamer inrichten, zodat ik de eettafel niet meer in beslag neem met mijn laptop en aantekenboeken.
Onze jongste heeft aangekondigd dat hij in maart een poosje Nederland de rug toekeert om digital nomad te worden. Zijn baas vindt het prima dat hij een tijdje remote werkt. Mooie basis om te gaan als je een vaste baan hebt. Om te beginnen wordt het een paar maanden Thailand, daarna wil hij nog wat in de buurlanden rondreizen en in Nieuw Zeeland. Helemaal in zijn uppie, goed voor zijn persoonlijke ontwikkeling, zegt hij. Mijn overijverige fantasie zag hem al in een smerig achterbuurt appartementje zitten tussen de kakkerlakken en ik hield mijn hart vast. Gelukkig stuurde hij net foto’s door van zijn eerste onderkomen: zeer modern appartement met alles erop en eraan. Mijn bloedende moederhart is weer een beetje gerustgesteld.
Maar dat was nog niet alles. Onze oudste deelde een poosje geleden mee dat het aantal gezinsleden na vertrek van de jongste hetzelfde zou blijven: hij en zijn vriendin verwachten tegen de zomer hun eerste kindje! Of we interesse hadden om oppas te worden? Ja, natuurlijk!
De balans opmakend, ben ik heel benieuwd wat het nieuwe jaar allemaal te bieden heeft.
