De werkdag is voorbij, de afwasmachine is braaf bezig met de vaat. Even een kaartje op de post doen, lekker nog een straatje om.
De straten bereiden zich voor op de avondstilte. Af en toe verscheurt het geluid van een auto de rust. Het schemert, ik kan aan het einde van de straat een stukje zien van de Maas. Het water stroomt statig voorbij, gelukkig geen hoog water. Boven het blauwe water zweeft een roodgouden gloed en daartegen zie je, als een Indonesisch schimmenspel, silhouetten van bomen. De natuur is prachtig, toch?
Het is fris en ik stap stevig door. Post mijn kaart en maak nog een ommetje voordat ik weer huiswaarts ga. Door de ramen in de huizen zie je licht; hier zit iemand de krant te lezen, daar staat de tv aan. Omdat ik al meer dan vijftig jaar in dit dorp woon, ken ik veel mensen achter die ramen. Overal schuilt een verhaal: hier woont een mevrouw die jaren geleden haar man verloren heeft, een paar huizen verder is het donker omdat de mevrouw die er woonde dement is en in een tehuis zit. Triest. Achter ieder raam een verhaal, mijn schrijversbrein wil alweer in de startblokken. Nee, niet doen, Karin. Verhalen genoeg, je kunt de komende jaren nog vooruit…
Ik bedenk hoe het dorp er vroeger uitzag: veel groener. Lommerrijk. Het dorp waar mijn ouders verliefd op werden. Het idyllische Maashotel als icoon bij de entree, met zijn witte muren en geflankeerd door het restant van de oude Schanstoren en drie hoge bomen. De kerk die mijn schoonvader in de jaren vijftig eigenhandig mee gebouwd heeft. Het schoolgebouw in jaren 30 stijl met imposante lindebomen op de speelplaats en afgeschermd met hoge muren en hekken. Het gebouw is er niet meer, er staan al jaren seniorenwoningen op het terrein. Daar tegenover was vroeger het gemeenschapshuis, dat gelukkig is omgetoverd tot een woonzorghuis. Niet alle nieuwe dingen zijn slecht: wat is het fijn dat de ouderen in het dorp kunnen blijven wonen als ze niet meer op zichzelf kunnen wonen!
Nog één straatje en dan ben ik weer thuis. Het warme geluid van een tuba verwelkomt me; Henk is druk aan het oefenen voor het concert van de Harmonie.
Binnen is het lekker warm. Tijd voor koffie!
