Jaren geleden hadden we op het werk een training, een teamdag. Eén van de stellingen daar was dat je gelukkig wordt als je uit je comfortzone komt.
Nou, ik kan wel zeggen: sinds ik besloten heb om boeken uit te gaan geven, kom ik veelvuldig uit mijn comfortzone! Van nature ben ik eigenlijk best introvert en word ik helemaal gelukkig van verhalen bedenken en maken achter de laptop. Ik vind het ook fijn om regelmatig onder de mensen te komen en kan ze dan de oren van hun hoofd kletsen. Over dit onderwerp had ik het afgelopen week met mijn collega-auteur José Withagen-Bryan. Wat dat betreft lijken we wel een beetje op elkaar: we vinden het doodeng om over al die drempels heen te moeten, maar we doen het toch.
De eerste drempel is al om tegen een buitenstaander te zeggen: ik ben een boek aan het schrijven. Ik heb dit het eerst tegen twee collega’s verteld waarmee ik een goede band heb. Ze reageerden super-enthousiast en gaandeweg merk je dat het wat gemakkelijker wordt.
Dan komt het moment dat je boek op de markt komt. Je moet een grote receptie doen, zei mijn moeder. Nou, dat heb ik nog maar achterwege gelaten. Eerst maar eens kijken of er überhaupt iemand wel mijn boek wilde kopen! Op straat werd ik regelmatig aangesproken door mensen die het leuk vonden dat een dorpsgenoot een boek uitgebracht had. Dus bij de lancering van boek twee deed ik een sprong in het diepe en organiseerde een boekpresentatie in het gemeenschapshuis. Wat doe je als selfpubber bij een boekpresentatie? Ik vertelde wat over het ontstaan en het schrijfproces. Weer een drempel over, hoppla! Dan de social media. Je moet iedere week iets posten om onder de aandacht te blijven. Blijkbaar vinden mensen het best leuk als je niet alleen iets over het boek schrijft, maar ook over jezelf als persoon. Jullie begrijpen, lezers, dat dat ook weer een drempel opwerpt voor een introverte mens! En al helemaal om een beetje over jezelf te gaan opscheppen: kijk mij nou, wat heb ik toch een geweldig boek geschreven! Ik ben overigens best trots op mijn schrijfsels, vooral op ‘Maggie’s strijd’. Daar is nogal wat research bij komen kijken.
Daarna volgde er een interview met Astrid Habraken. Die drempel was niet erg groot; Astrid en ik hebben gezellig een uurtje samen gekletst en ze heeft er een leuk stuk over geschreven.
Afgelopen weekend ging ik alweer een drempel over: een boekenbeurs. Het vervelende is dat die evenementen meestal niet in de buurt zijn, dus dat wordt gelijk hotelletje boeken etc. Gelukkig kan ik melden dat ook deze drempel meeviel. Ik ontmoette een paar oude bekenden en maakte kennis met José, met wie ik al best veel digitaal communiceerde. Zo leuk om elkaar in het echt te ontmoeten. We hadden best wat raakvlakken, ook buiten het land dat ons zo fascineert: Ierland.
Mooi is het om te zien hoe iedere auteur zijn producten uitstalt. Ook daar kun je van leren. Wij waren best bescheiden, met onze roll-up banner van A3 formaat en onze flyers. Sommigen hebben hele originele ideeën, zag ik.
Een presentatie op die dag was nog een brug te ver. Je kunt niet alle drempels in één keer over!
